Taniec orientalny jest uważany przez niektórych za najstarszy taniec świata.
Właściwa nazwa to właśnie taniec orientalny lub taniec wschodni, a nawą potoczną jest "taniec brzucha" czyli popularnie po angielsku "belly dance".
Taniec orientalny wywodzi się z krajów Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu.
Jest wiele rodzajów tego tańca, które przypisane są do różnych regionów pochodzenia jak np. Egipt, Turcja, Syria, Tunezja czy Maroko.
Najbardziej popularne obecnie to klasyczny taniec egipski i taniec turecki, które królują na scenach całego świata i w szkołach tańca.
W różnych krajach taniec ten i muzyka mu akompaniująca oraz stroje różnią się nieco od siebie, jednak zawsze możemy zobaczyć wspólne dla wszystkich stylów kobiece ruchy bioder.
Na taniec orientalny miał od lat 20. XX wieku również wielki wpływ balet a obecnie też inne tańce.
Taniec brzucha najczęściej na Zachodzie wykonują kobiety. Jest on takim tańcem, w którym każda kobieta może wyrazić własną osobowość i indywidualność czy to, jak czuje się w danej chwili - poprzez taniec. Może znaleźć inne aspekty własnej osobowości czy też przyjąć go jako nową i fajną formę zdrowego ruchu na co dzień.
Każda kobieta tańczy zwykle na swój własny sposób, odpowiadający specyfice jej ciała i osobowości. Również strój tancerki pozostawia dużą dowolność i jest jej osobistym wyborem, może być na przykład bardziej konserwatywny czy odważny albo stonowany czy kreatywny.
Najważniejsza w tańcu orientalnym jest umiejętność izolacji ruchów czyli poruszania wybraną częścią ciała bez poruszania innymi. To właśnie sprawia największe trudności, szczególnie na początkowych zajęciach.
Taniec brzucha wzbudza czasem wiele kontrowersji. Wiele mitów urosło wokół tego tańca, a w krajach arabskich taniec ten to po prostu część życia, każda kobieta umie choć trochę tańczyć.
Nie można również niezauważyć silnego nurtu, który od wielu lat na całym świecie przenosi taniec brzucha na deski teatrów.
